Wie er voor m'n voeten loopt... 29 augustus 2011

12-07-2012 01:33

Bijna letterlijk. Een goed advies aan mezelf is dan ook: blijf binnen, liefst in bed en doe vooral niets. Want die wie, kan ook een van die van mij zijn. We vormen nu eenmaal een drie-eenheid.

Ik, die van vandaag, is niet te genieten. Met een chagrijnige kop doet ze de boodschappen en de dingen die we ons hadden voorgenomen. Blijkt er ook nogal het een ander tegen te zitten. Of is dat een onlosmakelijk verschijnsel van de stemming chagrijnig? Zou best eens kunnen.

Toch is Chagrijn beter dan Leegte. Lekker negatief doen, beter dan stikken in jezelf. Mopperen is beter dan staren. En van me afschoppen beter dan schoppen incasseren. Ziehier de grote boosdoener.

Welke idioot laat zich vrijwillig wegduwen? Ik dus. Sufferd. En met welke reden? Met de intense behoefte zich geliefd en beschermd te voelen. Het heeft nooit gewerkt. De leegte, die het heeft achtergelaten is niet eens meer weg te dénken.

Soms beduvel ik mezelf. Makkelijk als je uit drie bestaat. Geloof ik ineens, dat ik iets beteken, iets te bieden heb, dat ik echt gezien word. Surrogaat. Een uiterst slap aftreksel van wat had moeten zijn. De behoefte blijft bestaan. Net een rots in de branding, waar je tegenaan geslagen kan worden. Die je verplettert.

Het komt ook voor dat ik mezelf laat misleiden. Naïef, dat weet ik. Maar ik kan ver gaan in mijn pogingen te krijgen wat ik nodig heb. Extreem ver. Soms wel tot aan de rand van een diep ravijn, bereid om te springen. Een van de mijnen grijpt net op tijd in. We hebben elkaar nodig om te overleven. Vandaag veroorzaakt de leegte vooral negativiteit. Het is erg destructief en dat beangstigt me. Waar brengt het mij?

 

Dan komt mijn lieve zoon thuis en op slag neemt een van ons de touwtjes over en even vallen we samen.