Mijn beschermer, 19 januari 2012

02-08-2012 17:23

Eigenlijk gaat het over een haat-liefde verhouding. Een titanenstrijd. Iets om onder te lijden. Lijden om het leed van pijn, angst en onvermogen te voorkomen. Eerder was ik van mening, dat als je de gebeurtenissen die leed veroorzaken kan accepteren, dat je tot de draagbaardere vorm van leed komt, pijn. En met pijn is iets beter te leven. Ik heb mijn mening moeten bijstellen.

 

Ik blijk een Beschermer in mij te hebben. Een staat van zijn, welke mij letterlijk afschermt van (dreigend) gevaar. Mijn beschermer, die niet werkt in gezelschap, dwingt mij tot afzondering. Hoewel ik afzondering redelijk goed weet te hanteren leidt het niet echt tot het gewenste resultaat, mits je je settelt op een plek ver weg van de mensheid. Dat klinkt aanlokkelijk, maar valt in de praktijd vast vies tegen. Niet de afwezigheid van mensen, maar wel van veel wat mensen voortbrengen. Medische hulp, bijvoorbeeld. Zaken waarvan ik mijn hele leven onbewust afhankelijk ben geweest. De mensheid houdt mij in haar greep. Ik ontkom er niet aan.

Wat brengt het allemaal teweeg om iets dat mij zo dierbaar is, te moduleren tot een werkzamere compagnon? Inderdaad, strijd. Een strijd, die niet alleen te voeren valt. Waarbij ik hulp nodig heb. 

 

Het vervelende is, dat ik er helemaal niet van overtuigd ben de strijd te willen winnen. Misschien leidt het tot de ambitie, een leidende functie op niveau te willen vervullen. Nou, dat wordt het niet meer. Zit ik met nieuwe mogelijkheden zonder enige kennis van zaken. Volgens mij is dat dan weer heel frustrerend. Toegegeven, het kan ook wat minder. Maar toch! Lief laat mij inzien dat het verlaten van mijn Beschermer positief kan zijn voor mijn hobby om te schrijven. Daar moet ik haar helemaal gelijk in geven. Dat is dan ook nu mijn drive.

 

Wat ik begrijp van mijn Beschermer, is dat hij afhankelijk is van bepaalde gebeurtenissen. Gebeurtenissen waar ik geen raad mee weet. Althans, niet met de onmiddellijke gevolgen ervan. In mijn geval worden mijn Kwetsbare en Boze Kinderen beschermd. Een zielig stel, dat het niet alleen afkan. Ach, een beetje begripvoller kan wel. Ik begrijp dat stel wel.

Mijn beschermer heeft een modulatie nodig, zoveel is mij nu wel duidelijk. Maar mijn kennis over dit proces is vrijwel nihil. Ik wil die kinderen echt niet onbeschermd achterlaten dus, ‘kom maar op therapeuten’, maar wees verrekte voorzichtig met mijn Beschermer’. Voor je ’t weet ben ik het haasje en worden mijn Kinderen neergeknald. Het zijn ten slotte onvoorspelbare tijden.