Loesje, 23 april 2012

04-08-2012 15:26

Wie kent Loesje niet? Nou ja, niet persoonlijk, maar de kernachtige teksten die onder deze naam de ronde doen. Wij hebben de scheurkalender voor dit jaar weer eens gekocht, vorig jaar natuurlijk al. Sommige dagen achtereen hebben een thema. Als een thema mij aanspreekt noteer ik de teksten, netjes ingedeeld op onderwerp. Jammer, dat ik me al vanaf vóór de jaarwisseling al zo ‘dood’ voel. Meestentijds neem ik de moeite niet eens om de teksten te lezen. Als het leven weer een klein beetje tot mij doordringt, denk ik er ineens aan en neem er notie van.

Het noteren start als er een aantal dagen achtereen positieve, leuke en lieve teksten aan mij voorbij trekken. ‘Leuk’, denk ik. Opschrijven om te gebruiken als een van mijn lotgenoten een opkikkertje nodig heeft. Het thema ‘recepten voor een goed humeur’ wordt geboren. Het aantal telt tot nu toe acht stuks. Wat ik een heerlijke vind is: REGELTJES

ZIJN ALS LIJNTJES

 

JE KUNT

ERTUSSEN

SCHRIJVEN

 

Een geschenk voor Borderline, die in zijn vuistje lacht en goedkeurend knikt.

 

De laatste week passeren vooral teksten over de Dood. Op de achterzijde van de scheurblaadjes. Een soort tweederangs  Loesjes ofzo.

Wat is jouw antwoord op de Dood?

Dingen om te doen als je dood bent: een kist-warming-party geven.

Als ik doodga zal ik er gegarandeerd een boek over schrijven.

 

De laatste vind ik opmerkelijk. Ik heb me dat al eerder voorgesteld te doen. Bijzonder.

Het boek wordt al geschreven, merk ik, want ik voel me al lang ‘dood’. De tijd heeft me ongemerkt ingehaald en ik heb mijn eigen sterven gemist. Dood is gewoon, dat wat je je voorstelt als je nog leeft. Dood is dodelijk. Dood is niet meer kunnen ontsnappen. Dood is eeuwig verlangen.

Wat in elk geval voor mij duidelijk is; ik hoef geen suïcide meer te plegen, ik ben toch al dood.